Vierdaagse De Glind binnengehaald

Na 14 weken voorbereiding was het afgelopen week dan eindelijk zo ver. Op maandag 18 juli jl. vertrokken twee busjes en twee auto’s vol met lopers, begeleiding en spullen uit de Glind  naar het kamp in Nijmegen. Ons kamp aan de Grootstalselaan zag er nog precies hetzelfde uit als voor corona. Toch was er één groot verschil: het dak was geïsoleerd. En ik kan je vertellen, dat is heel fijn als het buiten bijna 40 graden is. Jullie zullen het vast wel meegekregen hebben, maar deze bijna 40 graden was natuurlijk ook de reden dat er dit jaar niet vier maar drie wandeldagen waren. Een zeer begrijpelijke en verantwoordde keuze. Het was vooral fijn dat we nu een dag minder alles hoefden te geven. In plaats van te wandelen konden wij de dinsdag onze startkaarten op halen en daarna weer terug de schaduw in. Al konden de meegenomen supersoakers en het opblaaszwembadje natuurlijk niet de gehele dag alleen in de zon blijven staan 🙂

Woensdag kon het dan echt beginnen. Met veel enthousiasme en energie zijn wij in de verschillende groepen gestart, want er waren dit jaar weer 30, 40 en 50 km lopers bij. De totaal nieuwe groep van 30 lopers uit De Glind was een hechte groep. Voor de jongeren was dit zeker prettig, want op zo’n jonge leeftijd het overzicht houden met duizenden mensen om je heen, is zeker niet gemakkelijk. Alleen daarvoor al petje af.
Allereerst werden de 50 km lopers gebracht die altijd om 4 uur starten. Met als voordeel dat het dan een stuk koeler is. Iedereen kreeg het advies om voor het middaguur zo veel mogelijk kilometers te maken. En deze opdracht werd uitstekend uitgevoerd, want deze dag was iedereen ruim op tijd binnen.

De donderdag was een iets ander verhaal. Het grote contrast tussen de weersomstandigheden  zal er ongetwijfeld aan hebben bijgedragen dat het lopen deze dag heel zwaar was. Dit resulteerde al vroeg in vier lopers met blessures, waarvan er drie echt niet verder konden. De dag werd echter wel in stijl afgesloten met een leuke verjaardag van Gerrit, een heerlijk diner van Michael en een gezellig bezoek van ouders, verzorgers, partners en familie.

De laatste dag kon één van de geblesseerden het nog redden naar de start, maar het was onverantwoord om hem de 30 km te laten lopen. Helaas, maar met een echte blessure doorlopen is altijd funest.
De rest van de groep had ook erg last van pijntjes, maar dit hoort er enigszins bij. Iedereen was de laatste dag net, maar dan ook echt net, op tijd binnen om die dik verdiende medaille, bloemen, high fives en een luid applaus te ontvangen. Wat hebben ze het weer goed gedaan! Er werd zelfs met een hypo, heimwee en gigantische spierpijn niet opgegeven. Daarom ook een net zo groot applaus voor de Glindse drinkposten. Wat fijn dat ze er waren om de kinderen, en alle andere lopers, even een peptalk en een duwtje in de goede richting te geven.Eenmaal terug in de Glind hebben wij nog een warm onthaal gekregen! Super mooi om zoveel bekende gezichten te zien. Het was intens, maar bovenal erg fijn dat de vierdaagse weer door kon gaan. Dit belooft wat voor volgend jaar!